Herkennen jullie dat? Dat je zo’n dag hebt dat je vooral denkt dat je wat meer energie hebt en je to do-lijst voor de komende twee weken wel af zou willen vinken?
Vandaag heb ik zo’n dag en die is bij mij ook altijd weer te herleiden aan de stand van de maan. Morgen is het nieuwe maan en dan wil ik altijd gaan…
Maar na al die jaren met chronische pijn en chronische vermoeidheid weet ik inmiddels dat het voor mij ook een valkuil is. Ga ik vandaag helemaal los en “verspil” ik al die energie vandaag in één keer dan komt er de komende dagen helemaal niets uit mijn handen en is mijn concentratie ver te zoeken.
Ook merk ik vandaag dat er allerlei kleinere klusjes de laatste weken zijn blijven liggen en die wil ik ook allemaal doen. In mijn hoofd springt het dan ook alle kanten op.
Ik ging net aan tafel zitten om mailtjes te beantwoorden, maar zag dat er nog dode bloemen in de vaas stonden terwijl er al twee dagen frisse tulpjes klaar staan en dat er fruit ligt op de fruitschaal dat vandaag in de smoothie verwerkt moet worden. Zo blijft het lijstje maar aangevuld worden.
Ondertussen heb ik de verse bloemetjes neergezet en heb ik spontaan de laptop opengeklapt om dit drukke verkeer in mijn hoofd eerst even van mij af te schrijven. Daarna ga ik een to do-lijstje schrijven met wat vandaag belangrijk is om te doen en een lijstje met wat nog prima even kan wachten. Die schrijf ik trouwens met de hand zodat ik er bewuster mee bezig ben en ik vind het fijn om het door te kunnen strepen als iets gedaan is.
En tussen al die to do’s die ik vandaag zo graag wil afvinken plan ik pauzes in. Soms voelt het alsof ik die nog niet nodig heb als ik lekker bezig ben, maar als ik dan even rustig ga zitten en bijvoorbeeld een korte meditatie doe of mijmerend in de schommelstoel een glas thee drink, dan voel ik de pijn en vermoeidheid wel en laad ik mij weer rustig op om verder te gaan. Doe ik dat niet, dan ben ik eind van de middag te vermoeid om te koken en wil ik na het eten al naar bed.
Het is een heel proces waar ik mij vorig jaar in het revalidatietraject een stuk bewuster van ben geworden. Goed voelen en luisteren naar zowel body & mind en daar de juiste afwegingen in maken. Zorgen dat je batterij voor de hele dag niet in een paar uurtjes helemaal leeg loopt zodat ik ‘s avonds ook nog gezellig en aanspreekbaar ben. En ik doe het steeds een beetje beter. Maar het blijft ‘balanzeren’.
